ما آدم‌ها گاهی با خودمان بدترین دشمنی‌ها را می‌کنیم. اولین کسی که چوب و تبر برمی‌داریم و به جانش می‌افتیم خودمان هستیم. بابت کوچک‌ترین حرف و حرکت و تصمیم اشتباهی چنان خودمان را شماطت و سرزنش می‌کنیم. اگر اشتباهات گذشته را نکرده بودیم، امروز نمی‌توانستیم بهتر از دیروز زندگی کنیم. بیایید دست خودِ گذشته مان را بگیریم. با هم آشتی کنیم و برای خودِ آینده‌مان دست دوستی بدهیم تا بهترین شکل ممکن از خودمان را متولد کنیم.

گروه خبرخوب: ما آدم‌ها گاهی با خودمان بدترین دشمنی‌ها را می‌کنیم. در مشکلات و ناراحتی ها اولین کسی که چوب و تبر برمی‌داریم و به جانش می‌افتیم، خودمان هستیم. بابت کوچک‌ترین حرف و حرکت و تصمیم اشتباهی چنان خودمان را شماطت و سرزنش می‌کنیم که نگو و نپرس. اما کاش کمی مهربان‌تر با این خودِ خسته‌مان باشیم. کمی هوای خودمان را داشته باشیم. نفرت و کینه از «خود»ِ گذشته‌مان را کنار بگذاریم. آخر هرچه باشد خودِ قبلیِ‌مان هم حقی بر گردن مان دارد؛ که بد بوده باشد یا اشتباه کرده باشد یا حتی به درد نخور و تنبل بوده باشد.  حقیقت این است که برای بهتر شدن در فرداها، باید خودمان را ببخشیم. چون اگر اشتباهات گذشته را نکرده بودیم، امروز نمی‌توانستیم بهتر از دیروز زندگی کنیم. بیایید یک تشکر از خود قبلی‌مان کنیم. هرچه نباشد خودِ گذشته‌مان حق آب و گِل بیشتری به گردنِ خودِ فعلی‌مان دارد. همه‌ی زحمت‌ها را او کشیده و ما را بزرگ کرده. بیایید دستش را بگیریم. با هم آشتی کنیم و برای خودِ آینده‌مان دست دوستی بدهیم تا بهترین شکل ممکن از خودمان را متولد کنیم.  خداوند بخشنده مهربان مان در آیه۵۳ سوره زمر می‌فرماید: «بگو ای بندگان من که بر خود زیاده‌روی و اسراف کردید، از رحمت خدا نا امید نشوید، یقیناً خدا همه گناهان را می‌آمرزد؛ زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است‌».

*  از شیرمرغ تا جان آدمیزاد، در بساط بانوی کارآفرین اولین خبر خوب امروزمان را یک بانوی ایرانی برایمان رقم زده. بانویی که از هر انگشتش یک هنر می‌بارد؛ از سبدبافی، گلیم‌بافی، جاجیم بافی، تولید فرآورده‌های دامی و لبنی گرفته تا فعالیت در موسسه خیریه، تولید ادویه‌جات طبیعی و فعالیت در صندوق خرد زنان روستایی. این بانوی با غیرت ایرانی «فرشته سالاروند» نام دارد که ده سال پیش وقتی همسرش فوت کرد، به روستایش برگشت و مشغول به کار شد. فعالیت بانوی کارآفرین تا جایی پیش رفت که برای ۱۵ نفر در روستای جله به طور مستقیم شغل ایجاد کرد، البته در این مدت به ۴۳ نفر که تعدادی از آن‌ها ساکن شهر و تعدادی هم روستایی بودند، صنایع دستی آموزش داده است. این بانو که به‌عنوان زن نمونه عشایری در کشور هم معرفی شده . او پرورش مرغ محلی هم دارد و جمع‌آوری گیاهان دارویی و تولید ادویه جات طبیعی را هم انجام می‌دهد. آویشن، گل پر، گل ختمی و بابونه از جمله گیاهان دارویی است که از کوه‌های اطراف روستا جمع‌آوری می‌کند. کشک، روغن محلی و کشکینه هم خودش تولید می‌کند، یعنی از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در بساط این بانو پیدا می‌شود. خدا قوت بانوجان. افتخار مایی!