رویای سفر به فضا همواره همراه بشر بوده است، چیزی که کاوشگرها اندکی از آن را برای انسان برآورده کرده و اکنون دورترین فضاپیماها به لبه منظومه شمسی رسیده اند.

گروه علم و پیشرفت علیرضا تور؛  زمانیکه گذشتگان اطلاعات دقیقی از آسمان و کیهان نداشتند، از چراغ های آسمان برای مسیریابی استفاده می کردند؛ آن زمان ها تصور گذشتن از نزدیک سیارات و داشتن تصاویری از سطح آن ها به رویا شباهت داشت. اکنون ۵۰ سال از زمان پرتاب فضاپیمای «پایونیر۱۰»می گذرد و انسان ها همچنان کاوشگرهایی را به اعماق فضا پرتاب می‌کنند. امروزه پنج فضاپیما داریم که یا به لبه‌های منظومه شمسی رسیده‌اند یا به سرعت به آن نزدیک می‌شوند: پایونیر۱۰، پایونیر۱۱، وویجر۱، وویجر۲ و نیوهورایزنز.

بیشتر این کاوشگرها مدت هاست که فراتر از زمان پیش بینی شده برای عمر خود در حال فعالیت هستند. فضاپیماها ابتدا برای اکتشاف سیاره های همسایه ما برنامه ریزی شده بودند؛ اما اکنون نقاط منحصر به فردی از کیهان را در اختیار اخترشناسان قرار می دهند.

وویجر۱و۲

اکنون45 سال است که فضاپیماهای وویجر در حال انجام ماموریت هستند. گذشتن از نزدیک بسیاری از سیارات و کاوش دورترین نقاط فضا، جزو مواردی است که این دو فضاپیما در ماموریت های خود، برای بشر انجام داده اند.

پروژه اصلی ویجر1 و 2، کاوش مکانی است که تأثیر خورشید به پایان می رسد و تأثیرات سایر ستاره ها آغاز می شود.